De voorbije 10 jaar verdiepte ik me in de Andestraditie en het Inca-sjamanisme. Ik reisde verschillende keren naar Peru, ontmoette er lokale sjamanen (paqo's) en was telkens weer ontroerd door de schoonheid en eenvoud van hun rituelen.
Elke paqo werkt op zijn/haar eigen manier en iedere despacho-ceremonie is anders.
De rode draad is echter steeds dezelfde: diepe dankbaarheid en respect voor Pachamama, vreugde en samenhorigheid.
Bij elke despacho-ceremonie die ik bijwoonde groeide het besef dat dit ritueel, hoewel ingebed in de Andestraditie, universeel van aard is. Het is een universele manier om bewust stil te staan bij onszelf en om dankbaarheid, intenties of wensen uit te drukken.
Gaandeweg ging ik op mijn eigen manier de despacho-ceremonie integreren in mijn dagelijkse leven en werk, in cursussen, retreats en workshops. Dit voelt telkens weer als 'thuiskomen'. De despacho is voor mij geen exotisch ritueel, maar een betekenisvolle manier om iets te vieren of intenties uit te spreken.
En zo begon ik de voorbije jaren ook despacho-ceremonieën te begeleiden op vraag van mensen die iets bijzonders willen vieren met een persoonlijk ritueel.
Velen kunnen zich niet meer vinden in de klassieke religieuze rituelen, of zoeken een aanvulling die persoonlijker, betekenisvoller is.
Uiteindelijk heeft ieder mens behoefte aan zingeving. Gebeurtenissen in ons leven krijgen nog meer betekenis wanneer we ze kunnen delen met de mensen die ons lief zijn, in een vorm die bij ons past.
Een despacho biedt een mooi, toegankelijk alternatief voor (of aanvulling op) een klassieke ceremonie.
Bij elke despacho die ik maak voel ik dankbaarheid en vreugde. Ik hou ervan om elke despacho-ceremonie uniek te maken, in een eigentijds jasje, op maat van de mensen en de gelegenheid waarvoor ze bedoeld is, maar met diep respect voor de oorspronkelijke traditie en symboliek.