Belevenissen van een Tuinkabouter

  
Met het spektakel van afgelopen weekend nog in het achterhoofd lijken de tulpen in mijn eigen tuin wel erg, zeg maar heel erg, bescheiden......
 

Op de terugweg vanuit Noordwijk hebben we gisteren nog een kleine omweg gemaakt om de bollenvelden te bekijken. Wat een weelde dat we hier zoiets hebben. Zelfs nu het bollenseizoen op zijn einde loopt, kom je nog prachtige plaatjes tegen.

En het blijft leuk, die geschokte blik van de toeristen als er zo'n karretje voorbij rijdt om de bloemen van de tulpen eraf te snijden zodat er alleen meer groene stompjes achterblijven!

 
De zon straalt ons vanochtend tegemoet. En dat komt goed uit, want vandaag gaan we getuige zijn het bloemencorso van Noordwijk. Ook wel de mooiste file van Nederland genoemd! Een eerste keer voor mij; ik zag tot nu toe alleen nog maar het drijvende corso van het Westland.
  
Het thema is dit jaar "beroemde boeken". En zo komen drie liefhebberijen harmonieus samen: bloemen (voor mij), oude auto's (voor mijn liefste) en boeken (voor ons allebei!). Zeer bijtijds zoeken we een fraai plekje op de boulevard op en dan begint het wachten. Net als ik spontaan de blaren voel opkomen, komt de eerste wagen voorbij. Gevolgd door fraai versierde reclame-auto's.
 
Maar dan begint het echte werk. De ene prachtige praalwagen na de andere, zeventien stuks in totaal. De toeschouwers om ons heen (vrijwel allemaal uit den vreemde, de inlanders staan wijselijk verderop langs de route) zuchten van ontroering. Het geklik van de camera's is bijna oorverdovend. Zoiets hebben ze thuis niet!
 
Klein minpuntje (een heel kleintje maar!): als Brabantse ben ik gewend aan humor tijdens optochten. En die miste ik hier wel, het was allemaal wel heel serieus!
 
Na een ruim uur is de parade voorbij en kan ik eindelijk mijn moede voetjes te rusten leggen, op een terrasje aan zee in de zon. Het leven is mooi.......
 

Een complete reportage zie je hier, en hier. (Het zijn veel foto's, dus het duurt even voor ze openen!).

Dat Den Haag een stad is waar veel nieuwe Nederlanders wonen, is een algemeen bekend gegeven. Deze hier zijn al aardig ingeburgerd, maar stammen oorspronkelijk uit Noord Afrika. In onze buurt heeft iedere sloot zijn eigen koppeltje nijlganzen. En die sloot wordt met veel vertoon verdedigd. Ik kom dit stel al jaren twee keer per dag tegen en nog steeds wordt ik twee keer per dag met een hoop geblaas en getoeter bejegend. Terwijl de één probeert me te intimideren met een soort van regendans, laat de ander overduidelijk zien welk onderdeel van zijn anatomie het hem kan roesten. Hem, ja. Inderdaad zijn dit volgens mij twee mannetjes. Heb ik weer.......

 
Tweede Paasdag vandaag. Nu die haas is opgekrast en alle eieren zijn verorberd is er weer tijd om de Hof op orde te brengen. En dat werd tijd. Alle laatste resten dood plantmateriaal zijn verwijderd, de potten opgeschoond en de passiebloem gefatsoeneerd. Het is me nog steeds niet duidelijk of die het nu wel of niet overleefd heeft. De eerste zaailingen zijn al groot genoeg om te worden uitgeplant. Met extra aandacht voor de lathyrus dit jaar. Zoals gebruikelijk is het weer schilderen zonder verf. Mijn liefst moet altijd smakelijk lachen als ik mompelend voor de borders heen en weer dribbel en in mijn hoofd de prachtigste borders creëer.  Zouden dit jaar mijn verwachtingen nu eindelijk eens waarheid worden. Ik hoop het maar! En indien niet, dan ligt te tuin er in ieder geval weer netjes bij.......

 
DD de duif heeft maar één doel in het leven: eten en dan wel zo veel mogelijk. Als een ware tiran heeft hij de hele winter over de Hof geregeerd. Als gevolg daarvan is hij beslist de dikste duif in de omgeving, met alle gevolgen van dien. De dames zien onze papzak in ieder geval niet zitten en dus is DD nog steeds single. Wel een beetje zielig, maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Nu blijft er genoeg tijd over om te badderen. Op zijn geheel eigen wijze met een hoop gespartel, gebalanceer en gespetter. Na afloop is de drinkbak net zo leeg als de voedertafel. We zitten er niet mee, we hebben ons tien minuten kostelijk vermaakt!
 

 
De kerstroos (Helleborus) is een bedrieger: hij bloeit helemaal niet met kerstmis. Blauwe Onschuld (Omphalodes) valt in dezelfde categorie: hij is dan wel blauw maar helemaal niet onschuldig. Hij kan immers flink woekeren! Deze twee hebben elkaar dan ook gevonden en werken nu in ploegendienst. Het ene jaar doet de ene het goed, het volgende de ander. Dit jaar wil de kerstroos maar slechts één bloem produceren, terwijl hij vorig jaar helemaal vol zat. De onschuld stond er vorig jaar maar zieligjes bij. Maar dit jaar bloeit hij volop!

 
Dit jaar heb ik voor het eerst sla en andijvie gezaaid. Die kocht ik tot nu toe gemakshalve altijd bij het tuincentrum. Direct na het verspenen heb ik ze buiten gezet, in het kweekkasje. Zo te zien hebben ze het naar hun zin: ze groeien als kool. Pardon, sla!

 
Vanmiddag gaan we met vrienden spelevaren op de Rotte, bij Bergschenhoek. We varen door oerhollands landschap. Het is prachtig. Het speenkruid bloeit, de irissen beginnen al aardig te groeien en de wilgen staan er pluizig bij.
 
In een mini-natuurreservaat heeft zich een kolonie aalscholvers genesteld, hun nesten wit gepleisterd. De rietkragen lijken goud in de al laag staande zon, een tweetal molens op de achtergrond.
 
Ik mag dan regelmatig naar verre oorden trekken, maar Nederland is óók prachtig!
 

 
Dit plantje heet Sneeuwroem (chionodoxion). Geen idee waarom! Hij bloeit bij mij altijd pas in april, wanneer er maar weinig sneeuw te zien valt.